“Nou, dat vertel ik liever niet”, lacht de jarige besmuikt. “Laten we het maar houden op 39… alweer.”
“Ben je niet meer piep maar nog wel jong van geest? Dan ben je welkom bij ons!” schrijft de ruimdenkende recruiter in een vacaturetekst.
“Zeven jaar jonger!” belooft de make over-rubriek in een bekend vrouwenblad.
Een woord of naam even kwijt: “Seniorenmomentje?”
De signalen zijn niet mis te verstaan: jong is goed en oud is jammer. Wie oud is maar zich jong voelt mag meedoen, maar wie zich zo oud voelt als hij of zij is, is af. We hebben het er niet eens over wát er nou eigenlijk zo verkeerd is aan oud. Oud is fout. Punt uit.
OK, er zijn een paar dingen objectief niet zo prettig aan ouder worden. Je rent minder hard dan toen je jonger was en je springt minder hoog. Je krijgt rimpels. Je haar wordt grijs of valt uit. Je lichaam laat merken dat het al wat langer meegaat en krijgt slijtageverschijnselen. Je moet meer moeite doen om fit en gezond te blijven dan toen je jonger was.
Maar: daar staan nogal wat belangrijke voordelen tegenover. Met het ouder worden krijg je levenservaring, waardoor je nieuwe situaties beter kunt inschatten. Je hebt meer overwicht dan in je jonge jaren. Je wordt minder gestuurd door je hormonen en je bent emotioneel stabieler. Je hebt een enorme hoeveelheid kennis over van alles en nog wat, gewoon omdat je al langer meeloopt. Je strategisch inzicht is toegenomen en je hebt de meeste fouten al eens gemaakt.
Al met al is dat ouder worden zo gek nog niet. Als vijftig- of zestigplusser ben je goud waard voor elke organisatie waar ze zo gelukkig zijn om jou aan boord te hebben. Als ik een werkgever of recruiter was, dan wist ik het wel.
“Ben je oud van geest? Kom vooral solliciteren!”
Ik ben 58 en ik voel me 58. En jij?
