De Luizenmoeder heeft Nederland stormenderhand veroverd. Ook wij schateren elke zondagavond van harte mee om het klein leed en de mislukte goede bedoelingen op basisschool De Klimop. Een béétje herkenbaar is het wel, van de tijd dat onze meiden nog op de basisschool zaten: de liedjes, het zwaaien, de tienminutengesprekken met het wekkertje. Maar ook niet meer dan een beetje.

De school-als-slangenkuil zoals die in de serie wordt geschetst is voor ons absoluut niet herkenbaar, gelukkig. Wat ik me van die tijd vooral herinner is het warme bad dat de school was voor onze kinderen. De directeur die alle driehonderd kinderen en hun zeshonderd ouders bij naam kende en aan de deur verwelkomde. De leerkrachten die tot lang na schooltijd aanwezig waren; om de les van morgen voor te bereiden, met elkaar te overleggen, met ouders te praten. De juf die zag dat één, twee, drie complimenten niet genoeg waren om onze dochter over haar onzekerheid heen te helpen, en er daarom honderd, tweehonderd, driehonderd gaf. De meester die grinnikend vertelde over de streken die onze andere brave dochter begon uit te halen toen ze eenmaal in groep 8 zat. Het gevoel dat je als team samenwerkte: ouders en leerkrachten, om de kinderen te helpen het beste uit zichzelf te halen.

Daarom was ik ronduit geschokt door een uitspraak in de Volkskrant naar aanleiding van De Luizenmoeder. Prof. dr. Anna Bosman, hoogleraar dynamiek van leren en ontwikkeling aan de Radboud Universiteit stelt daarin: ‘Ouders zijn egocentrisch, dan willen ze de juf per se vertellen dat hun kind slecht heeft geslapen. Die juf heeft wel wat anders aan haar hoofd.’

Wat dan?! vroeg ik mij in verbijstering af. Wat kan je als juf nou aan je hoofd hebben dat belangrijker is dan  de kinderen in je klas? En wat is er precies egocentrisch aan het willen zorgen voor een goede overdracht? Ik geloof er niks van dat basisschooldocenten zo denken.

Het deed me denken aan een voorval in mijn eigen werk, een tijdje geleden. Het ging over een steviger rol voor leidinggevenden bij de ontwikkeling van medewerkers. “Ik vind dat nogal een belasting,” zei een directeur. “Die leidinggevenden hebben al zoveel op hun bordje. Moeten zij nou ook nog hun medewerkers gaan helpen bij leren en ontwikkelen?”

Ja,  denk ik dan: inderdaad, dat moet. Wat kan er nou belangrijker zijn dan de ontwikkeling van de mensen in je team? Hoe had je gedacht samen met je medewerkers resultaten te gaan halen, veranderingen tot stand te brengen, een sterke en wendbare organisatie te vormen zonder aandacht voor hun ontwikkeling?

Wat mij betreft sta je als leidinggevende precies daarvoor aan de rol: je faciliteert je medewerkers om de best mogelijke resultaten te halen, voor zichzelf, het team en de organisatie. En daarvoor is nodig dat je hen helpt en stimuleert om het beste uit zichzelf te halen. Je bespreekt samen hoe hun werk bijdraagt aan het grotere geheel. Je helpt hen hun blinde vlekken te vinden. Je maakt mogelijk dat ze nieuwe taken kunnen oppakken en uitproberen. Je geeft tijd en gelegenheid voor reflectie. Je laat zien hoe jij zelf werkt aan je professionele ontwikkeling.  Je daagt uit en geeft ruimte. Je biedt ondersteuning bij het leren in de vorm van training, opleiding, coaching of een andere passende vorm. En je geeft echte, aandachtige feedback.

De meeste leidinggevenden die ik ken willen niets liever dan hun medewerkers stimuleren. Het is niet altijd makkelijk, dat weet ik uit eigen ervaring. Je hebt een volle agenda, targets, klanten, concurrenten, jaarplannen, kantoorgedoe. Dingen die onmiddellijk moeten, dingen die aan je trekken. Medewerkers die niet altijd zitten te wachten op ‘nieuwe dingen leren’. Best lastig om dan vol te houden en tijd te blijven besteden aan professionele ontwikkeling .

Maar bedenk: je hoeft het allemaal niet in je eentje uit te vinden. Veel organisaties hebben  een HR(D)-afdeling waar mensen zitten met verstand van leren en ontwikkelen. Zij zullen je graag helpen om een goede aanpak te kiezen: een plan, een benadering die past bij jouw mensen, een handige manier om leren te verbinden met werken. De aandacht voor ontwikkeling hoort bij jou als leidinggevende thuis. Want echt, wat kun je nou aan je hoofd hebben dat belangijker is dan dat?

Ben je leidinggevende en vind je het lastig om professionele ontwikkeling van je medewerkers genoeg aandacht te geven? Geen idee hoe je het kunt aanpakken? Of ben je HR-adviseur en worstel je met de vraag hoe je de leidinggevenden in jouw organisatie kunt helpen om werk te maken van ontwikkeling? Bel of mail vooral om kennis te maken. Een eerste (telefoon)gesprek is kosteloos en levert vaak al nieuwe inzichten op.